Hugrekkið glampaði í augum hansnog hendurnar hættu að skjálfa.nHátt settu marki skyldi hann nánhæðina skyldi hann loks sigra.nnLeiðina þekkti sem lófa sinnnog lengdina vissi upp á hár.nFerðin auðveld var ásýndarnen erfiðust hugsunin sjálf.nnÁ fjallinu miðju hann hjartað fannnfastar slá en fyrr.nÍ eitt augnablik hann aftur leitnþá angistin hetjuna greip.nnVindbarinn tróndi toppnum ántárvotur brosti breitt.nÍ dag hafði hann sigrað sjálfan signsína þyngstu þraut hafði leyst.